زمینه: از آنجا که درد یکی از مهم ترین دلایل عدم مراجعه بیماران جهت درمان ارتودنسی است، کنترل آن برای بیمار و پزشک اهمیت زیادی دارد. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثربخشی داروهای متداول ضد التهاب غیر استروئیدی در کنترل درد ناشی از ارتودنسی انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 75 بیمار پس از قرارگیری آرچ وایر اولیه به صورت تصادفی در 5 گروه دارویی ایبوپروفن 400 میلی گرم، ناپروکسن 250 میلی گرم، اسیدمفنامیک 250 میلی گرم، آسپرین 325 میلی گرم و دارونما (نشاسته) قرار گرفتند. افراد پس از دریافت دو دوز دارو (یک ساعت قبل و 6 ساعت بعد) با استفاده از مقیاس VAS در چهار حالت جویدن، گازگرفتن، روی هم قرار دادن دندان های قدامی و روی هم قرار دادن دندان های خلفی درد خود را در ساعت های مشخص شده تعیین نمودند. داده ها با آزمون های آماری ANOVA و تی تحلیل شدند. یافته ها: درد بلافاصله بعد از قرارگیری آرچ وایر افزایش یافت و در مدت 24 ساعت به حداکثر میزان خود رسید. کم ترین درد در گروه ایبوپروفن و بیش ترین درد در گروه دارونما بود. نتیجه گیری: اگرچه تمام داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی در کنترل درد بیماران موثرند، ولی مصرف ایبوپروفن به میزان بیش تری درد بیماران را کاهش می دهد.

هدف از این مطالعه، بررسی الگوی تجویز سالانه داروهای ضدالتهاب (کورتیکوستروئیدی و غیر استروئیدی) توسط پزشکان جهت ارایه راهکارهایی در راستای کاهش تجویز غیرمنطقی این داروها و کاهش عوارض جانبی ناشی از مصرف بی رویه آنها می باشد.علت انتخاب این دو دسته دارویی، پرمصرف بودن آنها و وسعت جمعیت هدف مصرف کننده این داروها هم از لحاظ تعداد و هم از نظر محدوده سنی وعلت انتخاب داروخانه 13 آبان مرجع بودن این داروخانه در سطح شهرستان و استان و حجم بیشتر نسخ ارجاعی به آن در مقایسه با سایر داروخانه های سطح شهر و در نتیجه امکان بررسی نسخ در سطح وسیعتر بوده است.

مقدمه: سندرم نکرولیز اپیدرمی توکسیک یکی از شدیدترین واکنش های پوستی و مخاطی می باشد که عمدتاً در واکنش به داروهایی مانندNSAID ها ایجاد می شود و در 20 تا 50 درصد موارد می تواند منجر به مرگ شود. معرفی بیمار: بیمار آقای 41 ساله ای است که با سابقه دریافت داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و با ضایعات ماکولوپاپولر در بیمارستان کوثر شهر سنندج بستری می شود. بیمار تحت اقدامات درمانی مختلف قرار گرفته و بعد از حدود چهارده روز با حال عمومی خوب ترخیص می شود. نتیجه گیری: مهمترین رکن در درمان این بیماری، یافتن علت اصلی و قطع عوامل دارویی عامل واکنش می-باشد. مداخلات درمانی شبیه بیماران دچار سوختگی می باشد.

زمینه و هدف: داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، یک گروه خوددرمانی گسترده بین اقشار مختلا جوامع از جمله دانشجویان هستند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان مصرف خودسرانه داروهای ضدالتهاب غیراسترو، یدی در دانشجویان دانشگاه های شهر خلخال در سال 1992 بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود که با استفاده از رون نمونه گیری مرحله ای تصادیی شده بر 400 دانشجوی مشلول به تحصیل در دانشگاه های علوم پزشکی، آزاد و پیام نور شهر خلخال صورت گرفت. داده ها از طریق یرم اطلاعات یردی و پرسشنامه مصرف خودسرانه دارو، جمع آوری شد و با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی (کای اسکوئر) و در سطح معنیداری 005/0

به علت سیستم آب و هوایی، رطوبت موجود و رواج شغل کشاورزی در استان مازندران، درد مفاصل و عضلات یکی از مسائل رایج در آن منطقه است و داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی کاربرد مناسبی در درمان این بیماری دارند. از آنجائیکه آمار مصرف این داروها در استان زیاد می باشد، بر آن شدیم تا پلی فارماسی و تداخل مربوط به این داروها را مورد بررسی قرار دهیم. این مطالعه به صورت توصیفی روی 7327 نسخه بیمه که از 11 داروخانه از داروخانه های شهرساری در طی سالهای 80-1378 جمع آوری شده بود، انجام گردید و تداخلات دارویی و شدت آنها براساس اهمیت بالینی مورد بررسی قرار گرفت. داروخانه ها براساس جهتهای مختلف جغرافیایی و تراکم پزشک در منطقه انتخاب شدند و براساس نتایج به دست آمده 1927 نسخه حداقل دارای یک NSAID بودند(3/26% کل نسخه های بیمه). در 564 مورد از نسخه های پزشکان عمومی(0/46%) و 359 مورد از نسخه های پزشکان متخصص(9/50%) تداخل دیده شد. بیشترین تجویز دارویی این دسته مربوط به داروی دیکلوفناک با 52/45%(در نسخه های پزشکان عمومی) و 22/34%(در نسخه های پزشکان متخصص) بود. متوسط تجویز دارو در هر نسخه برای پزشکان عمومی و برای پزشکان متخصص بالا بود. با وجود در دسترس بودن شکلهای مناسب، مانند شیاف، تمایل زیادی به تجویز فرم تزریقی وجود داشت. پلی فارماسی NSAIDs، مصرف همزمان با آمینوگلیکوزیدها، دیورتیکها و کورتونها به عنوان معمول ترین تداخلات، بسیار تکرار شده بود. با توجه به این مسئله به نظر می رسد که بازآموزیهای منظمی در جهت اصلاح نسخه نویسی پزشکان منطقه باید انجام شود.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

سابقه و هدف: با توجه به وجود شبهات مختلف در زمینه فراوانی ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری در افرادی که به دنبال مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی دچار خونریزی گوارشی شده اند، این طرح با هدف مقایسه فراوانی، عوامل خطرزا و علایم و نشانه های بالینی و پاراکلینیک بیمارانی که به دلیل مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروییدی دچار خونریزی گوارشی شده اند بین افرادی که دارای هلیکوباکترپیلوری هستند و افرادی که فاقد این عفونت هستند، در بیمارستانهای امام حسین (ع)، رسالت و خاتم الانبیا انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی 256 نفر که به دلیل خونریزی گوارشی و به دنبال مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروییدی به بیمارستانهای امام حسین، رسالت و خاتم الانبیا مراجعه کردند و تحت اندوسکوپی قرار گرفتند، انتخاب شدند. تشخیص ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران توسط انجام تست اوره آز، بعد از انجام اندوسکوپی و بیوپسی داده شد.یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 10.9±55.3 سال بود. در جمعیت مورد بررسی 94 نفر (36.7%) مرد و 162 نفر (63.3%) زن بودند. در این بین، در 190 نفر (74.2%) تست اوره آز مثبت و در 66 نفر (25.8%) تست اوره آز منفی گزارش شد، که این رقم بیانگر تفاوت معنی دار بین دو گروه می باشد (P<0.05). جنس مونث، مصرف سیگار و مصرف الکل در افراد دارای اوره آز مثبت به طور معنی داری بیش از دیگر افراد بود .نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر ابتلا به هلیکوباکترپیلوری شانس خونریزیهای متعاقب مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی را بالا می برد .

سابقه و هدف: پروکسی نیتریت متابولیت حاصل از واکنش نیتریک اکساید و آنیون سوپراکساید است که، در کنار اثرات مخرب آن بر میکروارگانیسم ها، ممکن است در مقادیر زیاد موجب انهدام سلولی و التهاب نیز گردد. داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی (NSAIDs) به طور وسیع در درمان التهاب، درد و تب مورد استفاده قرار می گیرند. در عین حال، این داروها اثرات جانبی قابل توجه و تاثیرات چندی بر عملکرد هورمون ها از خود نشان می دهند. هدف از پژوهش حاضر عبارت بودند از: 1) ایجاد یک مدل تجربی حیوانی از التهاب ناشی از پروکسی نیتریت، 2) مطالعه اثرات احتمالی دو داروی منتخب از گروه NSAIDs، 3) مطالعه اثر عوامل فوق بر سطوح سرمی کورتیزول (به عنوان یکی از شاخص های پاسخ به التهاب) و قند خون (به عنوان یک فاکتور جانبی).مواد و روش ها: 24 قطعه خوکچه هندی نر در 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. به گروه های یک، دو و سه پروکسی نیتریت و به گروه چهارم (شاهد) سرم فیزیولوژی تزریق شد. پس از ایجاد التهاب دو داروی فلونیکسین مگلومین و کتوپروفن به ترتیب در گروه های 2 و 3 به مدت 5 بار با فاصله 12 ساعت و به گروه های یک و چهار نیز سرم فیزیولوژی تزریق شد. سپس حیوان ها با استفاده از تیوپنتال سدیم بی هوش و به طور مستقیم از قلب آن ها خون گیری شد. میزان قند و کورتیزول در خون کلیه حیوان ها اندازه گیری گردید.یافته ها: میزان قند خون در گروهی که فقط پروکسی نیتریت دریافت کرده بودند، از گروه کنترل پایین تر و در گروه هایی که دارو دریافت نمودند به طور معنی داری بالاتر بود. میزان کورتیزول در گروه های آزمون به نسبت پایین تر بود، لیکن اختلاف موجود از نظر آماری به سطح معنی داری نرسید.نتیجه گیری: میزان کورتیزول در حیوانات درمان شده با پروکسی نیتریت و هم چنین در استفاده از NSAIDs نسبت به گروه کنترل پایین تر بود؛ این امر نشان داد که پروکسی نیتریت و نیز NSAIDs میزان کورتیزول را پایین می آورند. این مشاهده ممکن است حاکی از این مساله باشد که در بیماران مبتلا به آنژین صدری که نیتروگلیسرین (دهنده نیتریک اکساید) دریافت می کنند و هم چنین در بیماران دچار استئوآرترتیس که به طور وسیع از NSAIDs استفاده می کنند، ممکن است هورمون کورتیزول افت نماید. میزان قند خون نیز در این پژوهش در حیوانات مورد مطالعه که از دارو استفاده می کردند، بالاتر از گروه کنترل بود.